Միակ ինստիտուտը մնացել է Հայ Եկեղեցին

Վերջին 1000 տարվա ընթացքում այլադավան ոչ մի նվաճող՝ ոչ սելջուկ-թյուրքերը, ոչ մոնղոլները, ոչ օսմանները, ոչ էլ պարսիկները երբեք չեն մտորել Հայ Առաքելական Եկեղեցին ոչնչացնելու մասին:

Վերջին 1000 տարում առաջին անգամ այդ մասին մտորում են նորահայտ նվաճողները՝ Իլհամ Ալիևն ու նրա զույգ վեցնոցները՝ Փաշինյանն ու Փաշազադեն:

Ադրբեջանի ղեկավարությունը կատակ չի անում, երբ խոսում է Սյունիքի, Երևանի ու Էջմիածնի նվաճման մասին:

Կատակ չէր անում նաև Ղարաբաղի մասին խոսելու ժամանակ:

Ստացվել է այնպես, որ տարածքի պատմականության, այսինքն, հայերին պատկանելու գլխավոր փաստերն ու վկաները հայերի հնամենի եկեղեցիներն են:

Այդ իսկ այդ պատճառով Ադրբեջանը հայկական եկեղեցիներն աղվանական է հռչակում (Ղարաբաղում, Երևանում, Էջմիածնում և այլուր), իսկ հայերին՝ Հնդկաստանից Հարավային Կովկաս ներթափանցած ու աղվանական եկեղեցիներին և մշակույթին տիրացած ցեղ:

Զուգահեռաբար ադրբեջանցիների նախնիներն էլ կարգվում են քրիստոնյա աղվանները:

Ի վերջո, բոսնիացի մուսուլմանները միշտ չեն չէ՞ մուսուլման եղել, նախկինում ուղղափառ քրիստոնյաներ են եղել:

Նույն տրամաբանությամբ Ալիևը փորձում է մուսուլման ադրբեջանցիներին քրիստոնյա աղվանների ժառանգ կարգել ու դրանով հիմնավորել Հայաստանի «Արևմտյան Ադրբեջան» լինելը:

Եվ, քանի որ այս գործընթացում խանգարող միակ ինստիտուտը մնացել է Հայ Եկեղեցին, ուստի խնդիր է դրված չեզոքացնել այդ «վտանգը»:

Նկատե՞լ եք, որ Փաշինյանի ու Փաշազադեի թեզերը (Հայ Առաքելական Եկեղեցին քաղաքականությամբ է զբաղվում) նույնական են և նույն գրասենյակում՝ Ադրբեջանի նախագահի նստավայրում են թխվել:

Եթե առաջիկայում Նիկոլը մնաց Հայաստանի կառավարիչի աթոռին, հաշված տարիներ (եթե ոչ ամիսներ) անց Գրիգոր Լուսավորիչը աղվան է հռչակվելու, Լուսավորչի գահը՝ աղվանական, ավելին՝ Մայր Աթոռում ազան է հնչելու:

Չե՞ք հավատում, հիշեք, թե Նիկոլն ինչպես հանձնեց Արցախը:

Եթե կասեք՝ քրիստոնեական աշխարհը թույլ չի տա, հիշեք Արցախի հանձնումն իր հինավուրց վանքերով ու եկեղեցիներով:

Ի վերջո, քրիստոնեական աշխարհը Սուրբ Սոֆիայի տաճար է հանձնել թուրքերին (որտեղ հիմա ազան է հնչում), ինչու՞ պետք է Սուրբ Էջմիածին չհանձնի:

Ինչու՞ չհանձնի, եթե հայերն իրենց երկրի կառավարչի աթոռին նստած թշնամուց չեն ցանկանում կամ չեն կարողանում ազատվել:

Միհրան ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Մեկնաբանություններ